S.D. SOFAN 3 - SAN LORENZO 2

Volveu o fútbol de antaño á Liga da Costa. Ese fútbol de campos cheos, intensidade e paixón no terreo de xogo, goles de fútbol de calidade. E foi no día de onte no Carral. 573 espectadores encheron o coliseo sofanista e disfrutaron dun gran espectáculo, animando de maneira ós seus equipos. No terreo de xogo, tensión, loita, goles e bo fútbol por momentos. Quedou con 10 xogadores o Sofán no minuto 71 por espulsión de Juan Rabuñal, pero foi a SD quen se levou os puntos, cun gol de Luisito cando esmorecía o encontro que levou o delirio ás graderias.

S.D. SOFAN: Carlos Tojeiro, Roberto Souto (Adrián, min.55), Juanjo, Juan Rabuñal, Diego, Alemán (Gende, min.80), Alberto Pensado, Luisito, David Pensado (Jacobo, min.80), Mario Casal, Bertín.

SAN LORENZO: Recarey, Puñal, Dubra, Iván Rey, Adrián (Fuentefría, min.80), Álex (Javi Pensado, min.65), Jorge Pichel (Quillo, min.80), Cachizo, Carliños, Alexandre, Marcos Cancela.

Goles:

1-0, min.10: Mario aproveita un balón en profundidade para bater a Recarey

1-1, min.21: Carliños, tras un erro defensivo

2-1, min.60: Bertín de penalti

2-2, min.68: Alexandre peina unha falta lanzada por Carliños

3-2, min.89: Luis de gran disparo dende a frontal.

Comezou o conxunto local moi enchufado ó partido, levando o peso e creando ocasións. O primeiro tanto chegou cedo, e serviu para aliviar a tensión que tiñan os xogadores encima. O partido parecía unha final, cun público volcado e un ritmo endiablado de xogo. A defensa da SD estivo dubitativa neste tramo e un erro de entendemento posibilitou o gol do empate. O San Lorenzo, ben plantado atras, saia á contra con balóns longos e perigosos. Así Carliños tivo outra clarísima ocasión que enviou fora, e os visitantes estrelaron un balón no pao da meta de Tojeiro. A SD mandaba no centro do campo, con Alberto Pensado levando a manija, pero o perigo non chegaba á meta de Recarey. Unha boa deixada de Bertin a Mario foi abortada por un defensa cando se cantaba o gol, e chegouse ó descanso.

O segundo tempo foi de locura, con un aumento exponencial da tensión segundo ian pasando os minutos. O xogo endureceuse e o graderío botaba fume. David Pensado lanzou fora unha gran volea. O SAn Lorenzo creaba perigo a balón parado, pois dispón de grandes lanzadores. Luisiño foi o mais pillo e forzou un discutible penal, que se encargou de transformar Bertin. Por segunda vez igualou o equipo de Oscar Suarez ó pouco do gol local, e a expulsión de Juan Rabuñal por protestar facia inclinar a balanza ó lado visitante. Pero o San Lorenzo baixou o pistón xusto nese momento, e a SD veuse arriba. Jacobo tivo un par de bos disparos, e Luisiño deixouse ven en perigosas combinacións con Bertin, antes do golazo que decidiu o derbi. Na seguinte xogada, viuse a combinación do partido: Bertin foise de cantos rivais lle sairon ó paso pola liña de fondo pero foi incapaz de bater a Recarey. Rematou o encontro e aliviouse a tensión dun encontro que mais parecia o decisivo da liga que un mais da 6ª xornada. Foi unha homenaxe ó fútbol costeiro en toda a regra.